Oeganda 2017, Familie

22 oktober, 12 graden. De regen komt als een dicht gordijn naar beneden en vormt een plas op het zeil van de trampoline in de tuin. Niets zo veranderlijk als het weer in Nederland. Dat is in Oeganda niet zo. Oeganda ligt op de evenaar een heeft een tropisch klimaat. Gelukkig ligt het hele land op minstens 1000 meter hoogte, zodat het er niet altijd verschrikkelijk warm is, maar gemiddeld een aangename 26 graden. Dus we vertrekken gewoon weer even naar de zomer. ..

De gele koorts is overigens overwonnen, dit ter uwer geruststelling. De lichamelijke reactie was eerlijk gezegd best wel heftig en ik heb dus ook nog wel een paar uur onder de wol doorgebracht. Nou ja, we houden het er maar op dat ik goed beschermd op reis ga. De malariapillen liggen al te wachten op de kast, daar gaan we een dag voor vertrek mee beginnen….

Nu wordt het tijd om alle uitrusting bij elkaar te zoeken, zodat vrijdagavond alles de koffer in kan voordat ik de laatste keer thuis de koffer in duik.

En dan het maar op me af laten komen. Gewapend met kritische vragen. Mijn laatste research van de afgelopen weken heb ik gedaan in het jaarverslag van stichting Red een Kind en in de glossy ‘Kind’ die zij hebben uitgegeven.

Mooi dat de titel van het jaarverslag ‘Familie’ is. Da’s misschien ook wel een goede voor ons bedrijf, Rots Bouw. Ook wij hechten veel waarde aan die basis, Familie! Dit jaar zijn we al 140 jaar lang een familiebedrijf. Gelukkig merk ik vaak dat je geen familiebedrijf hóeft te zijn om wel de waarde van deze cultuur in een bedrijf te herkennen. Red een Kind is duidelijk een familie, waarvan de leden zijn te vinden bij sponsors en partners, maar dus ook in Afrika, India, over de hele wereld.

In het jaarverslag lees ik dat met € 10.800.000,- in 2016 aan inkomsten, 111.205 kinderen zijn geholpen. Ik vind dat een knappe prestatie, gemiddeld minder dan € 100,- per kind en daarnaast zijn niet alleen de kinderen, maar ook hun omgeving door de werkwijze van Red een Kind geholpen. Over de achtergrond van de cijfers wil ik ook tijdens de reis nog wel eens verder geïnformeerd worden..

Nog mooier vind ik de verhalen in ‘Kind’. Verhalen uit Nederland, uit Afrika, uit India. Als (adoptie-) vader ben ik vooral geraakt door de verhalen van een oom in Kenia, die als een vader zorgt voor zijn neefje met een klompvoet. De vader uit India die 10 jaar wachtte op de geboorte van zijn zoon. Het feit dat deze verhalen in het blad staan laten zien dat Red een Kind zich richt op het kind EN zijn/haar omgeving.


Nou, nog een paar dagen dan gaan we er naar toe. Ik ga er vanuit dat de volgende Blog uit Oeganda komt!